Triodos: wees niet bang verlies te nemen

Triodos verliest 40% in dunne handel – wees niet bang verlies te nemen.

Stelt u zich voor: aandelenbeurzen gaat plotsklaps drie jaar op slot en u kunt drie jaar lang niet handelen in aandelen. Gaat u dan in de eerste week dat er weer handel is op uw handen zitten? Waarschijnlijk niet. Veel beleggers zouden posities willen wisselen. Maar wat als een positie 40% onder water staat, gaat u dan nog verkopen? Dat blijkt in de praktijk toch een brug te ver.

Veel beleggers in Triodos Certificaten zagen die horde blijkbaar ook. De handel in deze certificaten van aandelen in de duurzame bank werd in 2020 stilgelegd en pas vorige week weer geopend op een ander platform. Eén belangrijke verandering is dat de certificaten nu niet meer tegen boekwaarde worden verhandeld met Triodos. Kopers en verkopers moeten zelf limietorders inleggen, waarna de market maker de prijs vaststelt waarop de meeste beleggers bediend kunnen worden. Elke week kent één handelsmoment.

Afgelopen woensdag was de eerste keer en beleggers zagen hun kans schoon om 20.500 certificaten te verhandelen. Dat klinkt veel, maar betreft slechts 0,14% van het aantal uitstaande certificaten. Dat terwijl ruim een kwart van de Triodos-beleggers een rekening heeft geopend op het handelsplatform. Het laat zien dat er in principe de wil is om te handelen, maar de kopers en verkopers elkaar nog niet kunnen vinden in de juiste prijs.

Wat is dan een faire prijs? De vergelijking met beursgenoteerde bankaandelen is het meest fair. Triodos is wat kleiner dan de doorsnee beursgenoteerde bank, maar het risicoprofiel en de kapitaalpositie zijn zeker vergelijkbaar. Het gemiddelde Europese bankaandeel staat 40% onder boekwaarde en op 7 keer de winst. Op die getallen zou een Triodoscertificaat – dat begin 2020 nog €84 waard was – nu tussen de €50 (op 0,6 maal boekwaarde) en €25 (op 7 maal de winst) moeten kosten, waarbij de onderkant van die bandbreedte reëler lijkt, gezien het lage rendement op eigen vermogen vergeleken met andere banken. Daarnaast is het gebrek aan stemrecht een risico. De bank is in economische zin wel in bezit van de certificaathouders, maar zij hebben daar niets te zeggen. Het bestuur van Triodos kan de bank in principe regeren als eigen koninkrijk en hun eigen visie (op bijvoorbeeld duurzaamheid) of belangen laten prevaleren boven de belangen van beleggers.

Veel potentiële kopers dachten er ook zo over, en bleven aan de zijlijn op een koers van €50. Maar gek genoeg bleven verkopers ook weg en lieten daarmee de kans voorbijgaan om die €50 te herinvesteren in andere Europese bankaandelen die een stuk winstgevender zijn. Daarbovenop zouden de huidige certificaathouders gemotiveerde verkopers kunnen zijn nu zij eindelijk weer bij hun geld te kunnen. Toch legden ze hun orders te hoog in om kopers te vinden.

De verklaring voor dat gedrag is dat het voor verkopende beleggers pijnlijk is om verlies te nemen, want dan wordt dat verlies pas tastbaar. Verliesaversie heet dat. Dat gaat alleen wel voorbij aan het feit dat andere beleggers dat ook voelen en dat drijft de prijs op, wat juist gunstig is voor de verkoper die wél wil handelen. Rendement gaat over de toekomst, niet over het verleden.

Beleggen in ‘aandelen’ buiten de beurs gaat maar al te vaak gepaard met schijnliquiditeit en (te) hoge instapprijzen. Maar net als op de beurs hebben beleggers in illiquide producten een enorme hekel aan het nemen van verlies. Dat was met een koers van €50 zonde, want in de context van een markt met weinig geïnteresseerde kopers en beursgenoteerde bankaandelen die goedkoper zijn, leek het geen onredelijke prijs om wat van de investering te redden na een driejarige lijdensweg.

Laat het een les zijn voor andere beleggers: beleg nooit zomaar in aandelen buiten de beurs en al helemaal niet als het bedrijf zelf de liquiditeitsverschaffer is!

Eindnoot: de genoemde belegging is persoonlijk en geen holding van het Antaurus Europe Fund. Antaurus belegt in de regel niet (long) in banken.