De trend is niet altijd je vriend!

Een ding waar mensen best goed in zijn is het extrapoleren van informatie of trends, want dat werkt. Zo is de kans gemiddeld 60% dat het weer van morgen hetzelfde is als het weer van vandaag. Daarnaast zijn er natuurlijk standaard zaken waar men naar kijkt, zoals donkere wolken etc. Zo werkt dat bij beleggen ook. Een belangrijke vaardigheid van een belegger is om te bepalen of een bepaalde verandering van tijdelijke of permanente aard is.

Na het uitbreken van de pandemie veranderde er in korte tijd behoorlijk veel. Mensen gingen meer thuis sporten in plaats van in de sportschool en dat deed de verkoop van fitnessapparaten aan consumenten goed. Een bedrijf als Peloton plukte de vruchten. In 2020 draaide de EBITDA van negatief naar positief. De verwachting werd dat de omzet en winst hand-in-hand zouden blijven stijgen. Helaas mocht dat niet zo zijn. De omzet verdubbelde weliswaar in 2021, maar daarna zette het verval snel in terwijl het bedrijfsresultaat weer de min in dook.

Helaas waren er veel beleggers die dachten dat deze trend van thuis sporten een structurele was. Zij kochten rond de jaarwisseling 2020/2021 aandelen tegen zo’n $160 die inmiddels $4 waard zijn. Een typisch voorbeeld van een onderschatte tijdelijke situatie.

Er zijn ook veranderingen die beleggers ten onrechte als tijdelijk zagen, maar juist structureel bleken. Denk bijvoorbeeld aan de lage rente waarvan beleggers in de periode 2013-2015 dachten die snel weer zou stijgen terwijl die juist bleef zakken.

Een actueel voorbeeld speelt in de distributie van fijnchemie. Hier spelen verschillende tijdelijke veranderingen achter elkaar. In 2020/2021 waren er in die sector toeleveringsproblemen, waardoor bedrijven grotere voorraden probeerden aan te leggen (en daarmee de vraag opdreven). Bijvoorbeeld de koers van IMCD profiteerde daarvan. Toen de leveringsproblemen voorbij waren, was het logisch om die voorraden weer terug te brengen naar normaal. Toen was de omzet ineens lager dan het daadwerkelijke eindgebruik. Toch trokken beleggers de negatieve trend door.

Het Belgische Azelis is daar, als we naar de koers kijken, een groter slachtoffer van dan IMCD. Structureel hebben Azelis en ook IMCD aantrekkelijke kenmerken die ik in de Beurstalk podcast van 28 maart bespreek. Beide bedrijven delen zoveel operationele kenmerken dat de autonome groei de laatste drie jaar bijna hetzelfde was. Alleen is Azelis momenteel een stuk goedkoper. De EV/EBITA van Azelis is 12, terwijl die van IMCD ruim 20 bedraagt. IMCD krijgt van beleggers meer respijt omdat het huidige management een indrukwekkend 20-jarig trackrecord heeft, waarvan een groot deel beursgenoteerd. Daarnaast heeft Azelis een grootaandeelhouder (het Canadese pensioenfonds PSP) die voor verkoopdruk zorgt. En tot slot heeft Azelis een kleinere beurswaarde en slechtere verhandelbaarheid, waardoor minder institutionele beleggers ernaar kijken.

Al met al zijn er een hoop tijdelijke factoren die druk zetten op het aandeel Azelis. Toch zijn wij te spreken over hoe het bedrijf ervoor staat, waardoor we het aandeel opnemen in ons fonds. Geduld is een schone zaak.

Eindnoot: het Antaurus Europe fund bezit aandelen Azelis. Robbert Manders bezit op moment van publicatie geen aandelen voor eigen rekening, maar zou deze na publicatie van deze column en Beurstalk podcast kunnen kopen.